Umów się na wizytę
Konsultacja jest darmowa jeśli zdecydujesz się na zabieg
+48 602 291 290
rejestracja@dziegielewska.eu
Opadające, „smutne” brwi potrafią dodać twarzy lat i sprawiać, że wyglądamy na zmęczonych lub zatroskanych. Kiedy łuki brwiowe z biegiem czasu obniżają się i tracą dawny kształt, często towarzyszy temu również opadająca górna powieka. W efekcie oczy wydają się mniejsze, a spojrzenie traci wyrazistość. Nic dziwnego, że wiele osób szuka sposobu na przywrócenie brwiom wyższego położenia i młodszego wyglądu okolic oczu. Do wyboru są zarówno niechirurgiczne metody medycyny estetycznej, takie jak botoks, jak i rozwiązania chirurgiczne, czyli lifting brwi. Co sprawdzi się lepiej przy opadających brwiach – zastrzyk toksyny botulinowej czy operacja? Poniżej w przystępny sposób wyjaśniamy działanie obu metod, wskazania do ich zastosowania oraz porównujemy ich efekty, trwałość, koszty i przebieg rekonwalescencji.
Toksyna botulinowa (botoks) to preparat, który chwilowo osłabia wybrane mięśnie mimiczne. Przy opadających brwiach celem jest rozluźnienie mięśni ściągających brwi w dół. Lekarz podaje więc botoks w kilka punktów – m.in. w okolice zewnętrznych kącików oczu (część mięśnia okrężnego oka odpowiedzialną za „kurze łapki”) oraz między brwi (by osłabić mięśnie marszczące czoło). Zablokowanie impulsów nerwowych sprawia, że te mięśnie przestają ciągnąć brwi ku dołowi. W efekcie przeciwnie działający mięsień czołowy (unoszący brwi) może lekko podnieść łuki brwiowe. Taki „lifting botoksowy” daje subtelne uniesienie brwi o kilka milimetrów, co wystarcza, by nadać spojrzeniu świeższy, mniej zmęczony wyraz.
Botoks sprawdza się przy niewielkim opadaniu brwi, zwłaszcza gdy problem wynika głównie z nadmiernej aktywności mięśni (np. nawykowego marszczenia czoła lub mrużenia oczu). Jeśli brwi obniżyły się nieznacznie wskutek utraty elastyczności skóry, ale nie ma jeszcze dużego nadmiaru skóry na powiekach czy czole – zastrzyki z toksyny botulinowej mogą poprawić wygląd. Botoks uniesie brwi na tyle, aby zniwelować efekt „smutnej” twarzy. Trzeba jednak pamiętać, że daje tylko delikatną zmianę – nie zastąpi efektu operacji chirurgicznej w przypadku poważnego opadania. Plusem botoksu jest mała inwazyjność: zabieg ostrzykiwania trwa kilkanaście minut, nie wymaga znieczulenia (ewentualnie stosuje się krem znieczulający) i wiąże się co najwyżej z minimalnym dyskomfortem. Po zabiegu praktycznie brak okresu rekonwalescencji – można od razu wrócić do codziennych zajęć, pamiętając jedynie, by przez pierwszą dobę unikać intensywnego wysiłku, sauny oraz pocierania okolic czoła.
Pierwsze efekty działania botoksu na brwi pojawiają się w ciągu kilku dni od zastrzyku, a pełny rezultat widoczny jest po około tygodniu. Efekt uniesienia brwi po botoksie utrzymuje się przeciętnie około 4–5 miesięcy – u niektórych nieco krócej lub dłużej, w zależności od indywidualnych predyspozycji. Po tym czasie mięśnie znów zaczynają pracować, a brwi mogą stopniowo opadać. Aby podtrzymać efekt, zabieg trzeba powtarzać co kilka miesięcy (zwykle 2–3 razy do roku).
Botoks jako metoda unoszenia brwi jest idealny dla osób na początkowym etapie opadania brwi, które oczekują subtelnej poprawy bez operacji. Często decydują się na niego pacjenci około 30.–50. roku życia, gdy zmiany są jeszcze umiarkowane. To także dobre rozwiązanie dla tych, którzy chcą szybko zobaczyć efekt i nie planują przerwy na rekonwalescencję – po botoksie od razu wraca się do normalnej aktywności. Zabieg jest mało obciążający dla organizmu; skorzystać z niego mogą zarówno kobiety, jak i mężczyźni. Oczywiście istnieją pewne przeciwwskazania (np. ciąża, niektóre choroby neurologiczne czy zaburzenia krzepnięcia), o których lekarz informuje podczas konsultacji. Warto pamiętać, że botoks nie zlikwiduje znacznego opadania brwi z nadmiarem skóry – w takich przypadkach jego efekty będą ograniczone. Gdy brwi są osadzone bardzo nisko i towarzyszą temu „ciężkie” opadające powieki, lepsze i trwalsze rezultaty osiąga się dzięki interwencji chirurgicznej.
Chirurgiczny lifting brwi to operacja unosząca pozycję brwi poprzez ingerencję w tkanki czoła. Jest bardziej inwazyjna niż botoks, ale daje mocniejszy i dłużej utrzymujący się efekt. Wskazana jest głównie u osób, u których brwi opadły wyraźnie niżej niż pierwotnie. Zwykle dotyczy to osób dojrzałych – z wiekiem skóra czoła wiotczeje, tkanki tracą podparcie i brwi „zjeżdżają” w dół. Jeśli łuki brwiowe znajdują się wyraźnie poniżej właściwej pozycji, a oczy wyglądają na zmęczone i są przysłonięte przez opadającą skórę, same zastrzyki z botoksu prawdopodobnie nie wystarczą. Lifting brwi jest wręcz konieczny, gdy opadnięcie brwi ogranicza pole widzenia lub gdy pacjent oczekuje wyraźnej, wieloletniej poprawy w wyglądzie górnej części twarzy. Często zabieg ten łączy się z plastyką powiek górnych podczas jednej operacji, aby kompleksowo odmłodzić okolice oczu.
Ostateczną decyzję o kwalifikacji do liftingu brwi podejmuje chirurg plastyczny po konsultacji. Zdarza się, że u młodszych pacjentów z niewielkim problemem lekarz na początek zaproponuje metody nieoperacyjne (np. botoks, nici), a decyzję o operacji odłoży na później. Gdy jednak opadanie brwi jest bardzo duże i towarzyszy mu znaczny nadmiar skóry, operacja bywa jedynym skutecznym rozwiązaniem.
W chirurgii plastycznej istnieje kilka metod podniesienia brwi, różniących się techniką i miejscem cięcia. Do najczęstszych należą:
Lifting endoskopowy brwi: Chirurg wykonuje kilka małych nacięć (ok. 1 cm) ukrytych w skórze owłosionej czoła. Przez te otwory wprowadza kamerę (endoskop) oraz narzędzia, dzięki którym odpreparowuje i unosi tkanki czoła wraz z brwiami. W trakcie zabiegu uwalniane są pasma tkanek utrzymujące brwi (więzadła w okolicy skroni), co umożliwia przemieszczenie łuków brwiowych wyżej i umocowanie ich w nowej pozycji. Lifting endoskopowy wymaga znieczulenia ogólnego, ale dzięki ograniczonym nacięciom pozostawia minimalne blizny, a gojenie jest szybsze niż przy metodzie otwartej. Efekt uniesienia brwi wygląda naturalnie i utrzymuje się przez wiele lat.
Lifting skroniowy (boczny) brwi: Mniej rozległa operacja ukierunkowana na zewnętrzne odcinki brwi. Chirurg wykonuje krótkie cięcie w okolicy skroni (tuż przy linii włosów) i przez nie napina oraz unosi boczną część brwi. Dzięki temu tzw. „ogonek” brwi zostaje podniesiony, co odmładza spojrzenie i wygładza okolice skroni. Blizna jest niewielka i ukryta we włosach. Taki lifting często można przeprowadzić w znieczuleniu miejscowym, a rekonwalescencja trwa tylko kilka dni. Efekt jest subtelny, ale zauważalny – idealny dla osób, którym opada głównie zewnętrzna część brwi.
Klasyczny lifting brwi (otwarty): Najbardziej inwazyjny wariant, stosowany przy bardzo wyraźnym opadaniu brwi lub gdy dodatkowo trzeba skorygować wysokie czoło. Chirurg wykonuje długie cięcie wzdłuż czoła, najczęściej tuż za linią włosów (od ucha do ucha). Ten dostęp pozwala odpreparować dużą część skóry czoła, usunąć nadmiar skóry oraz mocno unieść brwi. Często przy okazji można nieco skrócić zbyt wysokie czoło. Klasyczny lifting zapewnia największy zakres uniesienia brwi i bardzo trwały rezultat, ale wiąże się z dłuższą rekonwalescencją oraz większym ryzykiem powikłań niż mniej inwazyjne metody. Wymaga znieczulenia ogólnego i pozostawia długą bliznę (ukrytą we włosach lub na granicy czoła), która z czasem staje się mało widoczna.
Przed zabiegiem konieczna jest konsultacja oraz wykonanie badań (np. krwi, EKG) w celu kwalifikacji do operacji. Sam lifting brwi trwa zwykle około 1–2 godzin. Najczęściej przeprowadza się go w znieczuleniu ogólnym, choć przy mniejszych korektach bywa wystarczające znieczulenie miejscowe z sedacją. Chirurg wykonuje cięcie odpowiednie do wybranej techniki – na skroni, w linii włosów lub nad brwiami. Następnie przez to cięcie unosi i przemieszcza tkanki czoła wraz z brwiami do góry, eliminując ich opadanie. Jeśli występuje nadmiar skóry, zostaje on odcięty. Na koniec zakładane są szwy i opatrunek.
Rekonwalescencja po liftingu brwi trwa z reguły ok. 10–14 dni. Przez pierwszy tydzień twarz w okolicy czoła i oczu jest obrzęknięta, pojawiają się też siniaki – to normalna reakcja po operacji. Mniej więcej po 7–10 dniach zdejmowane są szwy (o ile zastosowano szwy nierozpuszczalne). Obrzęki i zasinienia ustępują stopniowo; po dwóch tygodniach większość pacjentów czuje się na tyle dobrze, że wraca do codziennych zajęć. W okresie gojenia należy unikać dużego wysiłku fizycznego, silnej mimiki, a także sauny, solarium i ekspozycji na mocne słońce. Blizny początkowo są widoczne, ale z czasem bledną – przez kilka miesięcy trzeba je chronić przed słońcem. Lekarz udziela szczegółowych wskazówek dotyczących pielęgnacji po zabiegu. Pełny powrót do pełnej aktywności następuje zwykle po około 2–3 tygodniach, choć wewnętrzne gojenie tkanek trwa dłużej.
Pierwsze efekty liftingu brwi widoczne są od razu – brwi znajdują się wyżej, a powieki mniej opadają. Pełny rezultat można ocenić po kilku tygodniach, gdy ustąpi obrzęk i tkanki się zagoją. Operacyjne podniesienie brwi daje wyraźne odmłodzenie górnej części twarzy: brwi wracają na prawidłową wysokość, oczy są bardziej otwarte, twarz wygląda pogodniej i na wypoczętą. Dodatkowo spłycają się zmarszczki na czole i wokół oczu, bo skóra zostaje lekko napięta. Prawidłowo przeprowadzony zabieg zapewnia naturalny efekt – twarz nie wygląda sztucznie ani ciągle na zdziwioną, a mimika zostaje zachowana.
Ogromną zaletą liftingu chirurgicznego jest długotrwałość rezultatów. W przeciwieństwie do botoksu, który działa tylko kilka miesięcy, efekt uniesienia brwi operacyjnie utrzymuje się wiele lat. Zazwyczaj pacjenci cieszą się efektami przez 5–10 lat (w zależności od indywidualnych predyspozycji i procesu starzenia się). Oczywiście twarz nadal będzie się starzeć – po upływie dekady może pojawić się pewne ponowne obniżenie brwi. Jednak nawet wtedy pozycja brwi będzie lepsza niż przed zabiegiem. Jeśli zajdzie potrzeba, po wielu latach można wykonać ponowny lifting, ale najczęściej jedna operacja w zupełności wystarcza na bardzo długi czas.
Obie metody – botoks i chirurgiczny lifting brwi – mają swoje plusy i minusy. Oto najważniejsze różnice:
Trwałość efektu: Rezultaty botoksu są przejściowe (utrzymują się ok. 4–5 miesięcy), po czym zabieg trzeba powtórzyć. Lifting chirurgiczny daje długotrwały rezultat – uniesione brwi pozostają wysoko przez wiele lat (zwykle 5–10 lat, czasem dłużej). Pod względem trwałości operacja zdecydowanie wygrywa z toksyną botulinową.
Stopień uniesienia brwi: Botoks zapewnia jedynie subtelne podniesienie brwi (kilka milimetrów), co wystarcza przy łagodnym opadaniu. Nie usunie jednak nadmiaru skóry ani bardzo nisko osadzonych brwi. Lifting chirurgiczny pozwala unieść brwi znacznie bardziej – chirurg może przywrócić im prawidłową wysokość, usunąć obwisłą skórę i wyraźnie „otworzyć” oczy. Przy dużym opadaniu brwi tylko operacja zapewni pełną korektę.
Przebieg zabiegu i rekonwalescencja: Botoks to zabieg niechirurgiczny – trwa kilkanaście minut i nie wymaga specjalnych przygotowań. Zastrzyki są prawie bezbolesne, a po podaniu preparatu pacjent od razu wraca do codziennych zajęć (wystarczy przez kilka godzin nie pochylać głowy i nie masować miejsc wkłucia). Lifting brwi to już operacja – około 1–2 godziny w znieczuleniu, po której następuje kilkanaście dni rekonwalescencji. Przez 1–2 tygodnie widoczne są obrzęki i siniaki, a do pełnej formy wraca się po kilku tygodniach od zabiegu.
Koszt: Pojedyncza sesja botoksu jest dużo tańsza niż operacja – to wydatek rzędu kilkuset złotych. Jednak dla utrzymania efektu trzeba ją powtarzać kilka razy w roku, więc koszty z czasem się sumują. Lifting brwi to jednorazowo koszt kilku-kilkunastu tysięcy złotych, ale płacimy raz za wieloletni efekt. W dłuższej perspektywie suma wydana na wiele sesji botoksu może zbliżyć się do ceny operacji, dlatego wybór zależy od Twoich możliwości finansowych i priorytetów.
Ryzyko i powikłania: Zastrzyki z botoksu niosą minimalne ryzyko – czasem pojawia się drobny siniak lub przejściowy ból głowy. Rzadkim powikłaniem bywa opadnięcie powieki lub asymetria brwi, ale ten efekt ustępuje samoistnie po kilku tygodniach. Ogólnie botoks jest bardzo bezpieczny w rękach doświadczonego lekarza. Lifting chirurgiczny, jak każda operacja, wiąże się z większym ryzykiem. Możliwe są np. infekcje rany, krwiaki, przedłużone gojenie czy powstanie widocznej blizny. Sporadycznie pojawiają się zaburzenia czucia skóry na czole. Poważne komplikacje zdarzają się rzadko, jeśli zabieg przeprowadza doświadczony chirurg. Trzeba też pamiętać, że istnieją przeciwwskazania medyczne do operacji (np. niektóre schorzenia), podczas gdy botoks ma ich niewiele i głównie tymczasowe (ciąża, aktywna infekcja itp.).
Mimo powyższego porównania, wybór między botoksem a liftingiem brwi zawsze powinien być dopasowany do indywidualnych potrzeb pacjenta. Najlepiej podjąć go po konsultacji ze specjalistą. Doświadczony lekarz medycyny estetycznej lub chirurg plastyczny oceni m.in.:
anatomiczne warunki (np. układ więzadeł utrzymujących brwi),
napięcie mięśni mimicznych wpływających na położenie brwi,
symetrię łuków brwiowych,
kondycję skóry czoła i powiek (jej elastyczność, nadmiar skóry),
mimikę twarzy oraz oczekiwany efekt.
Na tej podstawie specjalista zaproponuje najlepsze rozwiązanie – może to być botoks, lifting lub połączenie obu metod. Często dla optymalnego rezultatu stosuje się podejście łączone. Indywidualna ocena jest kluczowa, bo przyczyny opadania brwi bywają różne u poszczególnych osób. Dlatego jeśli przeszkadzają Ci opadające brwi, warto zgłosić się na konsultację do zaufanej kliniki medycyny estetycznej lub do chirurga plastycznego. Specjalista doradzi, która metoda (lub kombinacja metod) będzie dla Ciebie najbezpieczniejsza i najskuteczniejsza. Świadomie podjęta decyzja z pomocą lekarza pozwoli Ci cieszyć się młodszym, pogodniejszym spojrzeniem – niezależnie od tego, którą metodę ostatecznie wybierzesz.
A jeśli chcesz wiedzieć, co będzie najlepsze dla Ciebie — zapraszamy do konsultacji w naszej klinice:
📞 694 778 844
🌐 www.dziegielewska.eu
Zobacz również na Instagramie:
👉🏻 https://www.instagram.com/dziegielewska_instytut_oka